مادر شهید یحیایی می گوید: ا از حضرت رضا(علیه السلام) دارم و در کودکی مجید در ایام محرم او را علی‌اصغر صدا می‌کردم و به مجلس عزای امام حسین(علیه السلام) می‌بردم.
مجید اعتقاد بیش از حد به ائمه اطهار(علیهم السلام) داشت و همیشه به خواهر کوچکش می‌گفت: من می‌خواهم تو زینب(علیها السلام) وار زندگی کنی. هم‌زمان با حمله عراق به ایران و تجاوز وحشیانه به دزفول به ساوه آمد و در پیش دایی‌هایش زندگی می‌کرد و دوران راهنمایی‌اش را در مدرسه شهید چمران ادامه داد. از نظر درسی وضع خوب و چشمگیری داشت و مورد توجه دبیرانش بود.
کلاس دوم و سوم راهنمایی را در ساوه گذراند و هم‌زمان در کلاس‌های آموزشی جهاد در کنار شهید هم‌رزمش رضا بهمن شرکت می‌کرد.
او از کودکی فردی فعال و حسابگر بود. او وقتی که شاهد آن بود که حقوق پدرش کفاف زندگی‌مان را نمی‌دهد در هوای داغ خوزستان در نانوایی که در داخل تیپ زرهی دزفول بود، کار می‌کرد.
در ساوه هم در کارخانه جوراب‌بافی مشغول به کار شد و هزینه تحصیلش را از این راه تأمین می‌کرد.
هم‌زمان در اعزام نیرو برای آزادی خونین‌شهر در حالی که ۱۵ سال بیشتر نداشت ثبت‌نام کرد و به عنوان بسیجی گردان امام علی(علیه السلام) از تیپ ۲۲ بدر به جبهه اعزام شد.
مجید سرانجام در دهمین روز از اردیبهشت سال ۱۳۶۱ در اثر اصابت ترکش به بدنش در جاده اهواز – خرمشهر مجروح و در حین انتقال به بیمارستان به شهادت رسید. پیکر مطهر شهید در گلزار شهدای ساوه به خاک سپرده شد.
