***تصدیق 

وی به ویژگی‌هایی که در سیره اخلاقی حضرت «ابوالفضل العباس (ع)» وجود داشت اشاره و بیان کرد: حضرت «ابوالفضل العباس (ع)» فردی بودند که همواره به تصدیق امام عصر خود یعنی «امام حسین (ع)» می‌پرداختند تصدیق در اینجا به معنی عدم شک پیرامون امام و ولی زمان خود است. زمانی که «امیرالمومنین (ع)» امر به جنگ می‌کردند مردم می‌گفتند این زمان زمان مناسبی برای جنگ نیست، زیرا ما در حال برداشت گندم هستیم و یا بهانه‌های متعدد دیگر می‌آوردند در حالی که «امیرالمومنین (ع)»، ولی زمان بودند و بهترین زمان برای مبارزه را می‌دانستند.

***وفاداری 

این کارشناس علوم قرآنی به ویژگی وفاداری در حضرت «ابوالفضل العباس (ع)» اشاره و تصریح کرد: حضرت «ابوالفضل العباس (ع)» زینت یافته به سیره وفا بود زمانی که شمر به پشت خیمه‌های کاروان کربلا آمد و فرزندان حضرت «ام البنین (س)» که هم قبیله‌ای او محسوب می‌شد را وعده به امان نامه داد حضرت «ابوالفضل العباس (ع)» از وی بسیار عصبانی شد و جواب تندی به وی دادند و به شمرمتذکر شد که هرگز دست از برادرش «امام حسین (ع)» بر نخواهد داشت و تا آخرین لحظه از وی به خانواده‌اش دفاع خواهد کرد حضرت «ابوالفضل العباس (ع)» شرط وفاداری را به صورت کامل نسبت به، ولی زمان خود به اجرا گذاشت.

*** خیرخواهی

هدایت به معنای نصیحت در سیره حضرت «ابوالفضل العباس (ع)» اشاره و تاکید کرد: در اینجا نصیحت معنی خیرخواهی و کمک است نه به معنای نقد بلکه خیرخواهی دلسوزانه، همان سیره و ویژگی که حضرت «ابوالفضل العباس (ع)» نسبت به «امام حسین (ع)» داشتند، ایشان همانند بدریون که اولین سپاه اسلام در زمان «پیامبر اکرم (ص)» بودند عمل کردند، زیرا در آن زمان دین اسلام دینی نوپا بود و اولین جنگ خود را تجربه کرد که با عده‌ای قلیل که بصیرتی فراوان داشتند انجام شد.

وی به زیارت نامه حضرت «ابوالفضل العباس (ع)» اشاره و تاکید کرد: در این زیارتنامه تاکید شده است که حضرت «ابوالفضل العباس (ع)» به مقام والای شهدا دست یافته است و در پایان «امام صادق (ع)» می‌فرمایند خدا لعنت کند کسی را که نسبت به حق تو جهل داشته باشد این جمله به معنای آن است که حضرت «ابوالفضل العباس (ع)» از اسلام دفاع کرد و برای آن در ابتدا دست هایش را از دست داد سپس با صورت به زمین برخورد کرد او دست از حمایت دین اولیه زمانش برنداشت، و به یاری ولی زمان خود برخواست، یاری ولی زمان به معنی یاری خداوند است و هرکس به یاری خداوند بپردازد خدا او را یاری خواهد کرد.

هدایت علت نامگذاری روز تاسوعا با عنوان روز حضرت «ابوالفضل العباس (ع)» اشاره و تصریح کرد: در کتاب مقاتل آمده است در روز تاسوعا دشمن شروع به تنگ‌کردن محاصره «امام حسین (ع)» کرد این در حالی بود که «امام حسین (ع)» در مقابل خیمه‌ها نشسته بودند، آفتاب نیز در حال غروب کردن بود لذا حضرت «ابوالفضل العباس (ع)» را فراخواندند و نخستین فرمان قیام را به ایشان اعلام کردند، «امام حسین (ع)» از برادر گرامیشان خواستند از دشمن برای یک شب زمان بخواهد تا به دعا و مناجات با خداوند پرداخته و به شب زنده داری و قرائت قرآن کریم بپردازند