به گزارش نارخبر به نقل از خبرنگار اقتصادی شبکه اطلاع‌رسانی راه دانا؛ سازمان همکاری‌های شانگهای، سازمانی بین‌دولتی است که باهدف همکاری‌های چندجانبه امنیتی، اقتصادی و فرهنگی توسط رهبران چین، روسیه، قزاقستان، قرقیزستان، تاجیکستان و ازبکستان کار خود را از سال ۲۰۰۱ آغاز کرد.
هم اکنون کشورهایی نظیر، هند، ایران و پاکستان نیز به اعضای اصلی سازمان اضافه شده‌اند و مغولستان، افغانستان و بلاروس نیز از اعضای ناظر بر این سازمان هستند.
بیشتر بخوانید:
لایحه «الحاق دولت جمهوری اسلامی ایران به سازمان همکاری شانگهای» تحویل مجلس شد
سازمان همکاری‌های شانگهای علاوه بر همکاری در زمینه‌های امنیتی، انرژی، فرهنگی و اقتصادی، فعالیت‌هایی در زمینه مسائل امنیتی در آسیای میانه به‌ویژه در موضوع تروریسم، جدایی‌طلبی و افراطی‌گری نیز دارد.
مهم است، در نظر داشته باشیم که با عضویت ایران در سازمان همکاری‌های شانگهای، چهار دهه تلاش برای انزوای ایران از سوی غرب، بار دیگر بی‌اثر شد و اهمیت اساسی سازمان همکاری‌های شانگهای برای ایران، بیشتر بعد اقتصادی آن است.
عضویت ایران در این سازمان، گرچه نزدیک به یک دهه طول کشید؛ اما این اتفاق درهای بازارهای شرق و آسیای میانه را به روی کالاهای صادراتی ایران باز کرد و مسیر صادرات مواد نفتی و پتروشیمی را نیز هموارتر از قبل نمود و به‌عنوان راهی برای بی‌اثر کردن تحریم‌های غربی بر کشور ایران عمل نمود.
علی سعدوندی کارشناس مسائل اقتصادی درباره عضویت ایران در سازمان همکاری‌های شانگهای و آثار اقتصادی آن به راه دانا گفت: عضویت کامل ایران در سازمان همکاری شانگهای می‌تواند سرآغاز تحولات بزرگی در روابط اقتصادی و پیوند‌های ایران با کشورهای بزرگ جهان مانند چین، هند، روسیه و پاکستان باشد. چه‌بسا به موازنه قدرت در روابط با سایر قدرت‌های جهانی نیز منجر شود.
نگاه دولت قبل به غرب باعث عدم‌پذیرش ایران در سازمان شانگهای شده بود
وی با اشاره به نگاه دولت قبل به غرب، ادامه داد: در دولت روحانی مشکلاتی بود که مانع از این عضویت می‌شد که اگر این اختلافات نبود، سال‌ها پیش، ایران به‌عنوان عضو دائمی این پیمان مورد پذیرش قرار می‌گرفت. با جابه‌جایی دولت و ازمیان‌رفتن مشکلات سیاسی، مخالفت‌ها نیز برداشته شد و ایران به‌صورت دائم به‌عنوان عضو اصلی این پیمان معرفی شد
این کارشناس اقتصادی با اشاره به نگاه استراتژیک دولت آیت‌الله رئیسی به کشورهای آسیایی و حوزه خاورمیانه، توضیح داد: پس از روی کار آمدن دولت سیزدهم، هم رابطه ما با تاجیکستان اصلاح شد و هم با چین به مشترکات جدیدی رسیدیم. امروز این روزنه امید جاری شده و با عملی‌شدن افزایش سطح روابط با کشورهای عضو می توانیم بهره‌برداری کامل‌تری از این پیمان را دنبال کنیم.
عضویت در سازمان همکاری‌های شانگهای باعث رشد تجارت خارجی شد
سعدوندی با اشاره به مثبت بودن این گام در روند رشد تجارت و سیاست خارجی کشور، ادامه داد: دولت تدبیر و امید شاید در تیره شدن روابط با تاجیکستان نقش چندانی نداشت؛ ولی در تیره شدن روابط کشور ما با چین نقش اساسی را بازی کرده بود.
این کارشناس اقتصادی با اشاره به اینکه پیمان شانگهای می‌تواند پویایی اقتصادی را در این حوزه فعال‌تر از سابق کند، گفت: شرط این پویایی آن است که ما بتوانیم مبادلات آزاد تجاری را با این کشورها داشته باشیم؛ البته تا وقتی تحریم‌ها ادامه‌دار باشد، احتمالاً هزینه جابه‌جایی ارز در این مبادلات، برای ما به‌اندازه کافی مقرون‌به‌صرفه نخواهد بود؛ ولی با ایجاد پیمان‌های پولی و مالی امکان بازگشت صرفه اقتصادی به این معاملات بازمی‌گردد.
ایران باید به‌سرعت به طرح جاده ابریشم بپیوندد
سعدوندی بیان کرد: در صورت حذف نام ایران از لیست سیاه FATF وضعیت مبادلات اقتصادی در این حوزه نیز دگرگون خواهد شد. نکته‌ای که در این پیمان قابل‌توجه است، طرح چین برای مراودات جاده‌ای و ریلی است که متأسفانه درگذشته ایران را به دلیل همان روابط تیره سیاسی، از مشارکت در سازمان همکاری‌های شانگهای کنار گذاشته شده بود؛ اکنون لازم است به‌سرعت به این روند برگردیم و سعی کنیم در صنعت ترانزیت منطقه‌ای و بین‌المللی فعال‌تر از قبل عمل کنیم که تا حدی هم قدم‌هایی برای این افزایش فعالیت در نیمه نخست امسال از سوی دولت برداشته شده است.
وی در پایان افزود: ایران باید خودش را در طرح کمربند جاده راه ابریشم قرار دهد تا از منافع آن در حوزه منطقه‌ای و بین‌المللی منتفع شود.
