به گزارش نارخبر؛زندگی نامه شهید سید علی بحری را مشاهده می نمایید:مر داد ماه سال ۱۳۳۸ بود. ساوه پر بود از درختانی که میوه‌های رسیده و آبدارشان، دهان کودکان را آب می‌انداخت. شش روز از این ماه تابستانی گذشته بود که سیدجواد، صاحب پسری شد که نامش راگذاشت، سید علی گذاشت. سیدعلی در ساوه بزرگ شد. کودکی‌اش در انارستان‌های بزرگ، در کنار یاقوت‌های درخشان انار گذشت. پسری خوش‌اخلاق و درس‌خوان بود که خیلی زود موفق شد دیپلمش را بگیرد. سال‌های جوانی سیدعلی با انقلاب گره خورده بود.
پدرش، سیدجواد، به امام(قدس سره) و مبارزین انقلابی ارادت داشت و به همین سبب، سیدعلی هم آرام‌آرام با اندیشه‌های امام(قدس سره) آشنا و به ایشان علاقه‌مند شد. عشق به حضرت سیدالشهدا(علیه السلام)، پای ثابت دل همه آن‌هایی است که خوی انقلابی دارند. سیدعلی و دوستانش هم زیر سایه این عشق، هیئت نوجوانان متوسلین به سیدالشهداء(علیه السلام) را تشکیل داده بودند. محرم که از راه می‌رسید، همه در تکیه جمع می‌شدند و در عزای امام حسین(علیه السلام)، اشک می‌ریختند. همان وقت‌ها بود که غیرت اصیل مبارزه برای خدا، در دلشان جای گرفت.
سال ۱۳۵۹ که خودش را به تقویم ایران رساند، مردم نمی‌دانستند با امتحانی سخت مواجه خواهند شد؛ جنگ. جنگ نا برابر نا عادلانه. ایران در یک سوی میدان ایستاده بود و آن سو، عراق بود و کرور کرور کشورهایی که حمایتش می‌کردند. چاره‌ای جز دفاع نبود و این دفاع، جهاد بود با جان و مال و زندگی در راه خدا. سیدعلی آماده جهاد فی سبیل‌الله بود. سرباز وظیفه نیروی زمینی ارتش بود که به جبهه اعزام شد، از سوی لشکر ۸۱ زرهی باختران. هجده ماه در جبهه بود و دلاورانه جنگید.
خدا بنا داشت مسیر روشن زندگی سیدعلی را ختم به خیر کند و عاقبتش را با وصال خودش گره بزند. همین بود که ترکش خمپاره‌ای را به سراغش فرستاد تا در اولین روز خردادماه سال ۱۳۶۰، از جبهه گیلانغرب به آسمان کوچ کند. پیکر مطهر شهید در زادگاهش به خاک سپرده شد.
