به گزارش پایگاه خبری تحلیلی «دیار آفتاب»؛ فرنگیس خانم، مادر شهیدان غلامی، در گفتگویی با خبرنگار نار خبر؛ با چشمانی پر از اشک و قلبی پر از دلتنگی از روز‌های سختی که گذرانده صحبت کرد. او گفت: «محمد که شهید شد، دلم بشدت گرفت. حسین، که به من نزدیک‌تر بود، تلاش می‌کرد که دلداری‌ام بدهد. او همیشه می‌گفت که باید صبر داشته باشم و به من پیشنهاد داد که به زیارت شاهچراغ بروم تا از آنجا انرژی بگیرم. آن روز‌ها برایم سخت و پر از درد بود، اما حسین به من قوت قلب می‌داد و می‌گفت که باید استقامت کنم. »
فرنگیس خانم ادامه داد: «اما روزی که حسین هم به شهادت رسید، احساس کردم تمام پشت و پناهم را از دست داده‌ام. هیچ‌کس نبود که مرا دلداری بدهد و در این لحظات سخت به من آرامش ببخشد. دلتنگی‌ام عمیق‌تر شد و تنها چیزی که به ذهنم رسید، سفر به مشهد و زیارت امام رضا(ع) بود. فکر می‌کردم شاید آنجا بتوانم کمی از غم و اندوه خود کم کنم. »
او به یاد می‌آورد که وقتی به مشهد رسید، از عمق وجودش دعا کرد و اشک ریخت. «در آنجا، ناگهان خوابم برد و حسین به خوابم آمد. او با من صحبت کرد و در آن لحظه حس کردم که هنوز با من است. حسین به من گفت که صبر داشته باشم و زینب‌وار به زندگی ادامه دهم. آن خواب به من صبر و آرامش ویژه‌ای بخشید و یادآوری کرد که همیشه باید استقامت کنم. »
فرنگیس خانم با چهره‌ای پر از عشق و فخر به فرزندانش، از خاطراتی که با آن‌ها داشته گفت: «هر دو پسرم به خاطر آرمان‌هایشان جانشان را فدای این سرزمین کردند و من به آن‌ها افتخار می‌کنم و هر روز یادشان در قلبم زنده است و از خدا می‌خواهم که مرا به آن‌ها برساند و در کنارشان قرار دهد. »
شهید حسین غلامی بیست وهفتم دی ۱۳۳۵ در روستای نیوشت از توابع شهرستان ساوه به دنیا آمد. پدرش باباعلی و مادرش فرنگیس نام داشت. تا پایان دوره متوسطه در رشته ادبیات درس خواند و دیپلم گرفت. کارمند بنیاد مسکن بود، به عنوان بسیجی در جبهه حضور یافت. سی و یکم تیر ۱۳۶۱، در پاسگاه زید عراق بر اثر اصابت ترکش به سر و دست، شهید شد. مزار او در گلزارشهدای شهرستان زادگاهش قرار دارد. برادرش محمد نیز به شهادت رسیده است.
