زهرا زال در گفتگو با خبرنگار «نار خبر» گفت: تهاجم فرهنگی در ایران، به طور عمده به دوره حکومت رضا شاه پهلوی برمی گردد در این دوران، تلاش‌های گسترده‌ای برای تغییر ساختار فرهنگی، اجتماعی و حتی سیاسی ایران به شیوه‌ای مدرن و غربی صورت گرفت.
وی افزود: ۱۷ دی سال ۱۳۱۴ سالروز کشف حجاب در ایران نام گرفت و این اقدام بنا بر دستور رضا شاه با اجبار انجام گرفت و تبعات زیادی را در بین جامعه داشت.
زال بیان کرد: این تصمیم که به عنوان بخشی از طرح‌های مدرن‌سازی و پیشرفت کشور مطرح شد، با هدف تطابق ایران با برخی از اصول فرهنگی و اجتماعی غربی انجام شد و نه تنها با اعتراضات و مقاومت‌های مردمی مواجه شد، بلکه بسیاری از بانوان را نیز دچار مشکلات فرهنگی، اجتماعی و اقتصادی کرد.
زال تصریح کرد: دستور بی‌شرمانه رضاخان برای عادی‌سازی بی‌حجابی به زمانی باز می‌گردد که او در تلاش بود تا سیاست‌های فرهنگی و اجتماعی مدرنی را در ایران اجرا کند و از این طریق جامعه ایران را از سنت‌های دینی و فرهنگی گذشته دور کند.
کارشناس سیاسی یادآور شد: در پاسخ بسیاری از زنان به دلیل تعهدات مذهبی و فرهنگی خود، حاضر نشدند که پوشش اسلامی خود را کنار بگذارند. بسیاری از آن‌ها برای حفظ حجاب، از منزل خارج نمی‌شدند و خود در خانه حبس می‌کردند.
وی اظهار کرد: دسته‌ای دیگر از زنان که بیرون از منزل بودند سعی می‌کردند چادر یا روسری خود را به‌طور مخفیانه نگه دارند که این مقاومت‌های مردمی نه تنها در تهران بلکه در بسیاری از شهرها و مناطق ایران وجود داشت.
کارشناس سیاسی در ادامه گفت: در این دوران، بسیاری از زنان مسلمان، به‌ویژه در شهرهای مذهبی مانند قم و مشهد، با پوشیدن چادر و حجاب اسلامی در مقابل این دستور ایستادند ومقاومت زنان مسلمان نه تنها به‌عنوان دفاع از حجاب بلکه به‌عنوان دفاع از هویت دینی، فرهنگی بود.
وی در پایان بیان کرد: یکی از نمادهای معروف این مقاومت‌ها، حضور زنان در تجمعات و اعتراضات خیابانی بود که در آن‌ها چادر و حجاب خود را به‌طور علنی به نمایش می‌گذاشتند. در برخی موارد، زنان با وجود تهدید به دستگیری یا ضرب و شتم توسط مأموران، همچنان از پوشش اسلامی خود دفاع می‌کردند.
انتهای خبر/
