شکوه زندگی پس از باران در کلام امام علی(ع)

امام علی علیه‌السلام در خطبه ۹۱ نهج‌البلاغه، با بیانی شاعرانه از نزول باران و زایش طبیعت سخن می‌گوید؛ هنگامی که ابرها بار خود را بر زمین می‌نهند و زمین مرده، به زیور سبزه‌زارها و شکوفه‌های رنگین، جان تازه می‌گیرد.

به گزارش پایگاه خبری تحلیلی «نار خبر» هر روز یک حدیث را فرا بگیرید:


امام علی علیه السلام :

ـ حَولَ الأَرضِ وتَأهیلِها لِلمَعیشَهِ ـ : …فَـلَمّا ألقَتِ السَّحـابُ بَرکَ بَوانیها، وبَـعاعَ مَا اسـتَقَلَّت بِهِ مِـنَ العِب ءِ المَحمولِ عَلَیها، أخرَجَ بِهِ مِن هَوامدِ الأَرضِ النَّباتَ، ومِن زُعرِ الجِبالِ الأَعشابَ، فَهِیَ تَبهَجُ بِزینَهِ رِیاضِها، وتَزدَهی بِما اُلبِسَتهُ مِن رَیطِ أزاهیرِها، وحِلیَهِ ما سُمِطَت بِهِ مِن ناضِرِ أنوارِها،…

ـ در باره زمین و مناسب سازى آن براى زندگى ـ : …پس چون ابر، باران خود را فرو ریخت و بار گرانى را که بر خود داشت، به زمین نهاد، به سبب آن، در زمین خشک، گیاه بر آمد و در جاى جاى کوه‌ها رستنى‌ها روییدند، و زمین به زیور مَرغزارهایش خرّم گشت، و بر جامه‌هاى نازک گُل‌هایش که بر تن پوشیده بود و زیور شکوفه‌هاى خرّمى که بدان آراسته شده بود، نازید…

نهج البلاغه: الخطبه ۹۱

ارسال نظر

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *