به گزارش پایگاه خبری تحلیلی نارخبر؛ عاطفه عسگری در یادداشتی نوشت: دوازده روز… شاید وقتی به ظاهر ماجرا نگاه کنیم، فقط دوازده شبانه‌روز جنگ و درگیری باشد؛ اما واقعیت ماجرا چیزی فراتر از این اعداد خشک است. ایران، در این بازه کوتاه، با یکی از پیچیده‌ترین و ناجوانمردانه‌ترین شکل‌های جنگ ترکیبی روبه‌رو شد؛ جنگی که نه فقط با موشک و پهپاد، بلکه با رسانه، اقتصاد، تحریم، تهدید و حتی نفوذ روانی طراحی شده بود.
طرف مقابل ما، تنها یک رژیم اشغالگر نبود؛ پشت آن‌ها کل شبکه نفوذ قدرت‌های غربی، آمریکا، ناتو و جریان‌های جنگ‌طلب منطقه‌ای ایستاده بود. آن‌ها این نبرد را با ترور مغزهای هسته‌ای ما شروع کردند، با حمله به زیرساخت‌های حیاتی‌مان ادامه دادند و امید داشتند مردم را با القائات رسانه‌ای به خیابان‌ها بکشانند و کشور را به فروپاشی داخلی نزدیک کنند.
اما آنچه در عمل اتفاق افتاد، خلاف تمام محاسباتشان بود…ملت ایران، با همه گلایه‌ها، فشارهای اقتصادی، تلخی‌ها و سختی‌های سال‌های اخیر، باز هم در بزنگاه، نشان داد که وقتی پای حیثیت ملی و تمامیت ارضی به میان می‌آید، خط قرمزها پررنگ‌تر از همیشه است.
در بحبوحه‌ی این جنگ ترکیبی، وقتی حتی پیام‌های خصوصی دبیرکل ناتو به ترامپ فاش شد که از او خواسته بود حمله مستقیم به ایران صورت بگیرد، باز هم این ایران بود که روی پای خود ایستاد.
نتانیاهو و اتاق فکرش به‌جای اتکا به توان نظامی، تمام امید خود را به فروپاشی اجتماعی بسته بودند. آن‌ها می‌خواستند روحیه ملی را بشکنند، اما نتیجه برعکس شد. مردم ایران فارغ از گرایش‌ها، سلایق و اختلاف‌ها، به معنای واقعی کلمه “یک ملت واحد” شدند. انسجامی که شاید سال‌ها بود نمونه‌اش را ندیده بودیم.
مسئله فقط دفع حملات نبود؛ مسئله اصلی همین ترمیم شکاف‌های اجتماعی، بازسازی اعتماد به نفس ملی و احیای حس عزت بود. این جنگ، بیشتر از هر چیزی، یک آزمون بزرگ برای تاب‌آوری اجتماعی ما بود و ایران در این آزمون سخت، موفق شد.
دستاوردهای هسته‌ای ما، برخاسته از دانش بومی و تلاش هزاران جوان نخبه این سرزمین است؛ سرمایه‌ای که نه با بمب، نه با تحریم و نه با جنگ روانی نابودشدنی نیست.
