به گزارش خبرنگار گروه فرهنگی پایگاه خبری تحلیلی «نار خبر» دختر مظلوم سیدالشهدا علیه‌السلام، نه تنها یک چهره تاریخی بلکه نمادی از اوج مظلومیت و مظلوم‌کشی در تاریخ اسلام است. براساس منابع معتبر، مانند «کامل بهائی» و «اللهوف»، دختر چهار ساله‌ای از امام حسین (ع) در جریان اسارت اهل بیت، در خرابه‌های شام به شهادت رسید. درباره نام این دختر در منابع اختلافاتی وجود دارد، اما مشهورترین نام، «رقیه» است.
در کتاب «اللهوف» از سید بن طاووس آمده است که امام حسین (ع) شب عاشورا، اهل بیت خود را به صبر دعوت کرد و از آنان خواست بعد از شهادت او گریبان چاک نزنند. در میان این اسامی، نام «رقیه» نیز ذکر شده است.
پس از واقعه جانسوز عاشورا، حضرت رقیه (س) به همراه دیگر اسرا راهی شام شد. بر پایه برخی نقل‌ها، در خرابه‌های شام پس از دیدن سر بریده پدر، تاب نیاورد و جان سپرد. این واقعه تکان‌دهنده، در ذهن شیعیان به عنوان یکی از دردناک‌ترین لحظات تاریخ ثبت شده است.
مرقد مطهر این دختر کوچک، در محله «الامین» دمشق و در نزدیکی حرم حضرت زینب (س) قرار دارد. نقل است که سال‌ها پس از دفن ایشان، فردی از سادات مرتضی در خواب، ویرانی و نفوذ آب به قبر حضرت را مشاهده کرده و با کاوش و مرمت آن، بقعه‌ای بر قبر بنا شده است. این مکان بعدها با حمایت مردم خیر، علمای دینی و در نهایت با همت جمهوری اسلامی ایران توسعه یافت.
امروزه صحن و شبستان حضرت رقیه (س) با معماری ایرانی اسلامی، زائران بسیاری از نقاط مختلف جهان اسلام را به سوی خود فرا می‌خواند. ستون‌های مرمرین، گنبد زیبای فیروزه‌ای و کاشی‌کاری‌های چشم‌نواز، جلوه‌ای از ارادت عاشقان اهل بیت به این کودک شهید کربلاست.
با وجود برخی شبهات و اختلافات تاریخی درباره نام، سن و حتی اصل وجود حضرت رقیه، بسیاری از منابع معتبر شیعه، شهادت دختر خردسال امام حسین (ع) را در خرابه شام تأیید کرده‌اند. این ماجرا هم‌چنان الهام‌بخش اشک و عبرت در آیین‌های محرم و سوگواری‌های حسینی است.
حضرت رقیه سلام‌الله‌علیها، با وجود سن اندک خود، نقشی عمیق و تأثیرگذار در روایت حماسه عاشورا و پیامدهای آن ایفا کرد. او نه‌تنها شاهد عینی وقایع خونبار کربلا بود، بلکه با مظلومیتی بی‌نظیر، تصویرگر عمق فاجعه‌ای شد که بر خاندان پیامبر صلی‌الله‌علیه‌وآله وارد آمد.
گریه‌های کودکانه‌اش در خرابه شام، سراغ‌گرفتن از پدر شهیدش، و جان دادن در کنار سر بریده امام حسین علیه‌السلام، قلب‌ها را لرزاند و وجدان‌های خفته را بیدار کرد. این صحنه‌ها، سندی زنده بر بی‌رحمی دشمن و مظلومیت اهل بیت شد؛ روایتی که هیچ‌گاه از حافظه تاریخی شیعه پاک نگردید.
با شهادت حضرت رقیه، دشمنان اهل بیت ناخواسته، خود را بیش از پیش در برابر افکار عمومی رسوا کردند. صحنه جان دادن یک کودک در خرابه و برخورد ظالمانه با او، نشان داد که دشمن حتی از کودک سه یا چهار ساله هم نگذشته است. این، خود اثباتی بود بر حقانیت راه امام حسین و ستم‌پیشگی یزیدیان.
حضرت رقیه علیهاالسلام با شهادت مظلومانه‌اش، پیام عاشورا را به زبان اشک و دل‌های بی‌پیرایه منتقل کرد. بسیاری از مردمان شام، پس از دیدن این فاجعه، دگرگون شدند و به خاندان اهل بیت علاقه‌مند گشتند. نقش تربیتی، عاطفی و تبلیغی این حادثه، تا امروز نیز الهام‌بخش مراسم‌های عزاداری و هنری همچون تعزیه و روضه‌خوانی است.
در حقیقت، حضرت رقیه نه‌فقط یک دختر کوچک، بلکه یک پیام‌رسان بی‌کلام حماسه کربلاست؛ صدایی که در هیاهوی ظلم، هنوز شنیده می‌شود و دل‌ها را به سوی حقیقت می‌کشاند. شهادتش، ترجمان خاموش‌ترین فریاد علیه جور زمانه است.
