به گزارش خبرنگار پایگاه خبری تحلیلی نارخبر؛ جلال‌الدین محمد بلخی، مشهور به مولوی یا مولانا، یکی از درخشان‌ترین چهره‌های ادب و عرفان اسلامی ـ ایرانی است. آثار او همچون مثنوی معنوی و دیوان شمس نه تنها گنجینه‌ای از شعر و اندیشه‌اند، بلکه چراغی برای هدایت روح انسان به سوی عشق، حقیقت و معرفت شمرده می‌شوند.

در تقویم ایرانی، هشتم مهرماه به پاس جایگاه این اندیشمند سترگ، «روز مولوی» نام گرفته است؛ روزی برای بازخوانی پیام‌هایی که قرن‌هاست دل‌های مشتاق را به سوی نور و عشق می‌کشاند.

سبک شعری مولوی، تلفیقی از روایت، تمثیل و زبان پرشور عرفانی است. او با بهره‌گیری از حکایت‌های ساده و داستان‌های مردمی، عمیق‌ترین مفاهیم فلسفی و معنوی را در قالبی دلنشین بیان کرد.

در نگاه مولوی، «عشق» کلید فهم جهان و اساس حرکت هستی است. همین محوریت عشق سبب شده اشعار او فراتر از زمان و مکان، با خوانندگان در سراسر جهان پیوند برقرار کند.

تحلیل‌گران ادبی، سبک شعری او را «بیان تمثیلی ـ عرفانی» می‌دانند؛ سبکی که در آن، هر واژه به رمزی برای کشف حقیقت بدل می‌شود و هر بیت، پلی برای گذر از ظاهر به باطن.

مثنوی معنوی، شاهکار مولوی، به «قرآن به زبان فارسی» شهرت یافته است. این اثر عظیم شش دفتره، دریایی از حکایت‌ها، آیات، احادیث و تفسیرهای عرفانی است که نسل‌ها را به تأمل و تفکر واداشته است.

مولوی تنها شاعر عشق الهی نیست؛ او فیلسوفی است که عدالت، همزیستی و وحدت ادیان را در کلام خود بازتاب داد. از همین‌رو آثارش امروز در محافل دانشگاهی جهان از آمریکا تا اروپا تدریس می‌شود.

روز بزرگداشت مولوی فرصتی است برای گفت‌وگوی دوباره میان فرهنگ‌ها. او نشان داد که شعر می‌تواند زبان مشترک بشریت باشد؛ زبانی که نه قومیت می‌شناسد و نه مرزهای جغرافیایی.

یادکرد هشتم مهرماه به عنوان روز مولوی، یادآوری این پیام جاودانه است: عشق، وحدت و حقیقت، ستون‌های اصلی زندگی‌اند. و چه نیکوست اگر اندیشه‌های او، چراغ راه امروز و فردای ما باشند.

انتهای خبر/