به گزارش پایگاه خبری تحلیلی «نار خبر»؛ در نخستین حکمت از بخش «حِکَم» کتاب شریف نهج‌البلاغه، امام علی (علیه‌السلام) شیوه‌ای حکیمانه و سنجیده برای مواجهه با دوران فتنه و آشوب ارائه فرموده‌اند؛ توصیه‌ای که در عین اختصار، حاوی راهبردی عمیق و اخلاقی است.

حضرت در این حکمت می‌فرمایند:
«کُنْ فِی الْفِتْنَهِ کَابْنِ اللَّبُونِ، لَا ظَهْرٌ فَیُرْکَبَ وَ لَا ضَرْعٌ فَیُحْلَبَ.»
ترجمه: در دوران فتنه، همچون شتر دو ساله‌ای باش که نه پشتی دارد تا بر آن سوار شوند، و نه پستانی که از آن شیر بدوشند.

امیرالمؤمنین (علیه‌السلام) در این سخن، به ضرورت حفظ استقلال و بی‌طرفی در شرایطی اشاره می‌کنند که نزاع میان دو جریان باطل و گمراه‌کننده شکل گرفته باشد؛ مانند درگیری‌های تاریخی میان عبدالملک و ابن زبیر، یا میان حجاج و ابن اشعث، در چنین شرایطی، بهترین موضع آن است که فرد خود را از طمع و بهره‌کشی جریان‌های انحرافی مصون نگاه دارد.

با این حال، امام علی (علیه‌السلام) به روشنی تصریح می‌کنند که اگر یکی از طرفین نزاع بر حق و دیگری بر باطل باشد، فتنه‌ای در کار نیست و بر هر فرد مؤمن واجب است که جانب حق را بگیرد؛ چنان‌که در جنگ‌های جمل و صفین، یاری صاحب حق و فداکاری در راه او بر مؤمنان فرض شده بود.

این سخن به عنوان نخستین حکمت از کتاب نهج‌البلاغه، نشان‌دهنده ژرفای نگاه امام علی (علیه‌السلام) به پیچیدگی‌های سیاسی و اجتماعی است؛ نگاهی که بر پایه عقلانیت، عدالت و پرهیز از افراط و تفریط شکل گرفته و می‌تواند برای انسان معاصر نیز الهام‌بخش باشد.

انتهای خبر/