به گزارش پایگاه خبری تحلیلی «نار خبر»؛ در حکمت ششم نهج‌البلاغه آمده است:
«صَدْرُ الْعَاقِلِ صُنْدُوقُ سِرِّهِ، وَالْبَشَاشَهُ حِبَالَهُ الْمَوَدَّهِ، وَالِاحْتِمَالُ قَبْرُ الْعُیُوبِ.
وَرُوِیَ أَنَّهُ قَالَ فِی الْعِبَارَهِ عَنْ هَذَا الْمَعْنَى أَیْضًا: الْمُسَالَمَهُ خِبَاءُ الْعُیُوبِ، وَمَنْ رَضِیَ عَنْ نَفْسِهِ کَثُرَ السَّاخِطُ عَلَیْهِ.»سینه عاقل مخزن راز اوست، گشاده‌رویی دام محبت است، و تحمل آزار دیگران پوشاننده عیوب انسان.و روایت شده که فرمود: صلح و مسالمت، پوشش عیب‌هاست؛ و کسی که از خود راضی باشد، خشمگین بر او بسیار خواهند بود.
۱- حفظ اسرار؛ نشانه خردمندی«صَدْرُ الْعَاقِلِ صُنْدُوقُ سِرِّهِ.»انسان عاقل باید اسرار خود را همانند گوهر گران‌بهایی در سینه خویش حفظ کند؛ زیرا فاش شدن راز، گاه مایه رسوایی یا آسیب است.پیامبر اکرم (صلی‌الله‌علیه‌وآله) نیز در ماجرای فتح مکه با پنهان‌کاری کامل از خون‌ریزی جلوگیری کردند.در حدیثی از امام علی (علیه‌السلام) آمده است:«سِرُّکَ أَسِیرُکَ، وَإِنْ أَفْشَیْتَهُ صِرْتَ أَسِیرَهُ.»(راز تو اسیر توست؛ اگر فاشش کنی، تو اسیر آن می‌شوی.)
