به گزارش پایگاه خبری تحلیلی «نار خبر»؛ در حکمت بیست و سوم از کتاب شریف نهج‌البلاغه، امام علی علیه‌السلام حقیقتی بنیادین را درباره معیار ارزش و رشد انسان بیان می‌کنند؛ حقیقتی که هرچند در کلامی کوتاه آمده، اما پیام آن عمیق، تربیتی و فرازمانی است.

حضرت در این حکمت می‌فرمایند:«مَنْ أَبْطَأَ بِهِ عَمَلُهُ، لَمْ یُسْرِعْ بِهِ نَسَبُهُ.»کسی که کردار او را به جایی نرساند، افتخارات خاندانش نیز او را یاری نخواهد کرد.

امیرالمؤمنین علیه‌السلام در این کلام نورانی تکیه بر «عمل» را محور اصلی کمال معرفی می‌کنند و نشان می‌دهند که وابستگی‌های خانوادگی و افتخارات نسبی، هرگز جای خالی تلاش، تقوا و لیاقت فرد را پر نمی‌کند. قرآن کریم نیز همین حقیقت را با این آیه مشهور بیان کرده است:«إِنَّ أَکْرَمَکُمْ عِندَ اللّهِ أَتْقَاکُمْ»؛ گرامی‌ترین شما نزد خداوند، باتقواترین شماست.