به گزارش پایگاه خبری تحلیلی نارخبر و به نقل از شبکه اطلاع‌رسانی «مرصاد»؛ هرچه به ظاهر پیشرفتهتر می‌شویم از اخلاقیات و از الگوهای اصیل اسلامی فاصله می‌گیریم گویا چاله دنیا عمیق‌تر می‌شود و ما را بیشتر در خود فرو می‌برد.دنیا با همه تعلقاتش چنان کلافی بردست و پای انسان پیچیده شده و چنان آدمی را به خود مشغول ساخته که فرصتی برای تجدید قوا و تجدید بیعت با معنویت باقی نگذاشته است.
برخی از ما انسان‌ها چنان فریبفته این دنیای خاکی شده‌ایم که گویا قرار است تا همیشه در آن جاودانه بمانیم حتی نماز خواندن‌هایمان هم از سر رفع تکلیف است و امور ما را اصلاح نمی‌کند.
با پیمودن چنین مسیری به یکباره ممکن است متوجه شویم سالیان سال گذشته اما نتوانسته‌ایم برای آخرت خود توشه‌ای برگیریم گاهی هم ممکن است هرگز از این خواب غفلت بیدار نشویم.
اگرچه خداوند در سوره ابراهیم به صراحت بیان داشته که ایام‌الله را پاس بدارید اما گاهی در گذر این غفلت‌زدگی قلب‌هایمان زنگار گرفته و این مناسبت‌ها را درک نمی‌کنیم در نتیجه حال دلمان خوب نمی‌شود.به راستی چگونه است که گاهی سال‌ها می‌گذرد اما تشرف به یک مکان زیارتی، اقامه نماز جماعت، برگزاری یک مراسم معنوی، انجام امور خیر و… قسمت ما نمی‌شود.چگونه است که گاهی روزها و ماه‌ها، نمازهای صبح ما قضا می‌شود و صبح بی‌تفاوت مشغول زندگی می‌شویم هرچند کارهایمان گره می‌خورد اما باز هم نمی‌توانیم سر نخ را پیدا کنیم.
