سلیمان دلیریان در گفتگو با خبرنگار پایگاه خبری تحلیلی نار خبر؛ با اشاره به پیشینه تاریخی میرزا کوچکخان جنگلی گفت: در روزگاری که ایران گرفتار نفوذ قدرتهای خارجی و آشفتگی اجتماعی بود، میرزا کوچکخان به عنوان یک روحانی و مبارز مردمی برخاست تا صدای آزادی و استقلال را بلند کند. او زاده گیلان بود، اما اندیشه و آرمانش مرزها را درنوردید و به نماد مقاومت ملی تبدیل شد.
وی افزود: میرزا کوچکخان کودکی خود را با آموزههای دینی، اخلاقی و عدالتخواهانه گذراند. این تربیت، پایهگذار شخصیتی شد که در سالهای بعد، سیاست را نه به عنوان ابزار قدرت، بلکه راهی برای خدمت به مردم و اصلاح جامعه میدانست. او سیاست را با وجدان و ایمان پیوند زد.
دلیریان بیان کرد: جنبش جنگل در سالهای ابتدایی قرن بیستم، نمونهای از سیاستورزی مبتنی بر مردم بود. میرزا با یاران خود در دل جنگلهای گیلان، حکومتی مردمی بنا کرد که هدفش دفاع از کرامت ملت و مقابله با سلطه بیگانگان بود. آنان آزادیخواهی را در عمل معنا کردند، نه در شعار.
وی بیان کرد: در روزهای سخت مبارزه، میرزا کوچکخان با همه فشارها، از باور به اخلاق و حقطلبی دست نکشید و حاضر نشد منافع شخصی را بر مصالح ملی ترجیح دهد. همین پایبندی به اصول انسانی، باعث شد نامش فراتر از یک مبارز، به عنوان انسانی آزاده در تاریخ ایران ماندگار شود.
این کارشناس سیاسی خاطرنشان کرد: جنبش جنگل تنها حرکتی سیاسی نبود، بلکه پیامآور نوعی آگاهی اجتماعی بود. میرزا مردم را به وحدت، استقلال و مبارزه با فساد دعوت میکرد. تلاش او برای برقراری عدالت در جامعه، در زمانی که بسیاری از رهبران در برابر بیگانگان سکوت کرده بودند، روح جدیدی به کشور بخشید.
وی افزود: میرزا کوچکخان در اندیشه و عمل، تجلی نوع خاصی از سیاست اخلاقی بود؛ سیاستی که خدمت را بر قدرت ترجیح میداد و هدفش اصلاح جامعه از درون بود. او هرگز به سازش با ظلم و استبداد تن نداد و تا آخرین لحظه، بر اصول انسانی و اسلامی خود ایستاد.
دلیریان اظهار کرد: میراث میرزا کوچکخان، محدود به صفحات تاریخ نیست. اندیشه آزادی و استقلال در گفتار و کردار او، هنوز هم در فرهنگ سیاسی ایران حضور دارد. بسیاری از جریانهای عدالتخواهانه در سالهای بعد، الهام خود را از ایمان، پاکی و فداکاری میرزا گرفتند.
انتهای خبر/
