به گزارش پایگاه خبری تحلیلی نار خبر؛ شهید امیرحسین ندیری در وصیت نامه خویش آورده است:

« من طلبنی وجدنی ، و من وجدنی احبنی ، ومن احبنی عشقنی ، و من عشقنی عشقته و من عشقته قتلته … » قرآن کریم
… آن کس را که خدای ، عاشقش شود او را می کشد و کسی را که خداوند بکشد ،‌ خونبهایش ذات احدیت می گردد ؛ و خوشا به حال آن کسانی که ایزد منان بخواهد خونبهایشان را بپردازد.
برادران !
من حقیر، هر بار که به نوشتن وصیت نامه فکر می کنم و هربار که می خواهم سفارشی بنمایم می بینم که ملت بیدار و شریف ایران ،‌ به طریق بهتری عملاً‌ ثابت کرده اند ، الحمدلله . البته واضح و روشن است که این کار در توان و قدرت انسانهای معمولی نیست ؛ این چنین ایثار و فداکاری ، و به عبارت بهتر تمامی این معجزات ، از موهبات الهی است که از ملت شهیدپرور ما سر می زند. عزیزانی که سر و جان در طبق اخلاص می نهند و برای دفاع از حقانیت اسلام ، جهاد می کنند ، نشان عشقشان به « محبوب » می باشد.

یکی از نشانه های این موهبات الهی این است که ملت عزیز ما ، خون شهیدان خویش را پاس می دارد و سعی می کند که اعمال خویش را که مسیر آنان قرار دهد ، تا موجبات رضای « معبود » را فراهم آورد … انتظار من از ملت شریف ایران ، خصوصاً پدر و مادرم ، این است که بر درگاه خداوند ، تبارک و تعالی ، تضرع و زاری کنند که این هدیه ناقابل را از ایشان بپذیرد.

سفارش می کنم، ملت ایران تمام امکانات و جانشان را در خدمت این حکومت و این رهبر عزیز ، که چراغ راه شهدا و تمامی نجات یافتگان از گناه می باشد ، قرار دهد … آگاه باشید که دیر یا زود ، زنگ حرکت زده خواهد شد؛‌ ای خوشا بر حال آنان که توشعه ره به اندازه کافی با خود برداشته باشند.

… بعد از قرنها، خداوند در رحمت دیگری را بر روی ملت ما گشود؛ خوشا به حال آنان که قدر این رحمت و نعمت را دانسته و می دانند . درموردوصیت شخصی خودم، باید بگویم که اگربرای خانواده ام ممکن بود ، هزینه ای را که برای جشن عروسی ام در نظر گفته اند، آن را به جبهه های جنگ، اختصاص دهند.
والسلام علیکم و رحمه الله و برکاته برادر کوچک شما ،امیر حسین ندیری
۲۱/۶/۱۳۶۱