به گزارش پایگاه خبری تحلیلی«نار خبر» عملیات وعده صادق ۱، پاسخ قاطع ایران به حمله تروریستی رژیم صهیونیستی به کنسولگری جمهوری اسلامی در دمشق بود؛ عملیاتی که با دقت و قدرت کم‌نظیر اجرا شد و تحسین ناظران منطقه‌ای و بین‌المللی را برانگیخت.
این عملیات نقطه عطفی در سیاست دفاعی جمهوری اسلامی ایران بود؛ چرا که نشان داد تهران آماده است به تهدیدات مستقیم علیه حاکمیت خود، پاسخی مشروع، مؤثر و شفاف بدهد؛ بی‌پرده، بی‌ملاحظه و با تکیه بر قانون بین‌الملل.
در ساعت ۰۰:۴۰ بامداد، نخستین موشک‌های نقطه‌زن از خاک ایران به سمت مواضع نظامی اسرائیل شلیک شد؛ پدافند رژیم صهیونیستی در برابر حجم و دقت این حمله غافلگیر شد و اثربخشی موشک‌ها، پیام قدرت دقیق جمهوری اسلامی را منتقل کرد.
تحلیل‌گران نظامی غربی اذعان داشتند که این عملیات، در سطح عملیاتی و راهبردی، یکی از پیچیده‌ترین پاسخ‌های موشکی در منطقه بود و به‌خوبی نشان داد که ایران در حوزه موشکی و پهپادی، به خودکفایی و توانمندی فوق‌العاده‌ای دست یافته است.
واکنش اولیه رسانه‌های بین‌المللی، مخلوطی از بهت و تحسین بود. برخی از آن‌ها عملیات را “پیام قدرتمند ایران” و برخی دیگر “تغییر دهنده معادلات امنیتی منطقه” خواندند؛ ایران در این شب، به یکی از مهم‌ترین بازیگران نظامی منطقه بدل شد.
پاسخ ایران به اسرائیل، تنها بعد نظامی نداشت؛ این عملیات حامل پیام سیاسی بزرگی بود: دوران بی‌پاسخی به تجاوزات رژیم صهیونیستی به سر آمده و تهران دیگر اجازه تکرار این سناریوها را نخواهد داد.
در طول روزهای بعد از عملیات، موجی از حمایت مردمی در سراسر ایران شکل گرفت؛ مردم با برپایی راهپیمایی، نصب بنر و ارسال پیام‌های حمایتی در فضای مجازی، نشان دادند که وحدت ملی در دفاع از تمامیت ارضی و غرور ملی بی‌نظیر است.
این عملیات، نخستین بار بود که ایران به‌صورت علنی و مستقیم، اسرائیل را هدف قرار داد؛ همین نکته، به‌وضوح معادلات بازدارندگی را تغییر داد و نشان داد که در صورت تهدید، پاسخ ایران می‌تواند سهمگین و بدون واسطه باشد.
موشک‌های شلیک‌شده در این عملیات، از نوع پیشرفته و نقطه‌زن بودند؛ این امر بیانگر پیشرفت روزافزون فناوری نظامی کشور در تولید بومی تسلیحات است، که یکی از دستاوردهای بزرگ در عرصه بازدارندگی ملی محسوب می‌شود.
در صحنه بین‌المللی، برخی کشورها که همواره ادعای دفاع از حقوق بشر دارند، سکوت معناداری درباره ریشه‌یابی عملیات داشتند؛ در حالی که منشور سازمان ملل به‌صراحت، دفاع مشروع در برابر تجاوز را مجاز شمرده است.
عملیات وعده صادق ۱، نشان‌دهنده پایان دوران یک‌جانبه‌گرایی امنیتی بود. ایران اعلام کرد که دیگر نه تهدید می‌پذیرد، نه تعرض را بی‌پاسخ می‌گذارد و اگر حقوقش خدشه‌دار شود، پاسخ قاطعانه خواهد بود.
در عرصه رسانه‌ای، عملیات وعده صادق، جبهه مقاومت را بازتعریف کرد؛ افکار عمومی جهان اسلام دریافت که ایران، نه در حرف بلکه در عمل، پشتیبان ملت‌های مظلوم منطقه است و حاضر است هزینه‌های دفاع را نیز بپردازد.
فرماندهان نظامی جمهوری اسلامی، اجرای این عملیات را نقطه عطفی در دکترین دفاعی کشور دانستند؛ نقطه‌ای که مرز میان سکوت استراتژیک و پاسخ قاطع را برای دشمنان روشن کرد.
یکی از ویژگی‌های مهم عملیات، عدم هدف قرار دادن مناطق غیرنظامی بود؛ تمامی حملات ایران معطوف به اهداف نظامی و تأسیسات اطلاعاتی بود که حاکی از رعایت اصول اخلاقی و حقوقی در میدان جنگ است.
مردم ایران، این عملیات را «غرورآفرین» خواندند. بسیاری در فضای مجازی نوشتند: «وعده صادق، وعده‌ای برای همیشه»؛ عبارتی که تبدیل به یکی از محبوب‌ترین هشتگ‌های ملی و منطقه‌ای شد.
در عرصه سیاست داخلی، عملیات موجب همگرایی جریان‌های مختلف سیاسی کشور شد؛ همه بر این اصل توافق داشتند که امنیت ملی، خط قرمز مشترک است و در دفاع از آن، باید در کنار هم ایستاد.
پیام عملیات وعده صادق، فقط برای تل‌آویو نبود؛ برای همه کشورهایی بود که ممکن است از تجاوزگری اسرائیل حمایت کنند یا در برابر آن سکوت نمایند؛ ایران آماده است تا بهای استقلال خود را بپردازد.
رژیم صهیونیستی در روزهای بعد از عملیات، دچار بحران امنیتی و روانی شد؛ گزارش‌ها نشان می‌داد که بخشی از جمعیت، به مناطق امن پناه برده‌اند و در محافل سیاسی، اختلاف نظر درباره واکنش مناسب بالا گرفته بود.
عملیات وعده صادق ۱، در حافظه تاریخی ایران و جهان اسلام ماندگار خواهد شد؛ به‌عنوان نمادی از اقتدار، شجاعت و دفاع مشروع ملتی که حاضر نیست در برابر ظلم و ترور، سکوت کند یا عقب بنشیند.
