به گزارش پایگاه خبری تحلیلی «نار خبر» فاطمه متولی در یادداشتی نوشت: در تاریخ فرهنگ و ادب ایران، کمتر شخصیتی یافت می‌شود که به اندازه‌ی سعدی شیرازی، توانسته باشد حکمت و هنر، اخلاق و زیبایی‌شناسی، دین و عقلانیت را در قالب کلمات به هم پیوند دهد. سعدی نه تنها یک شاعر خوش‌قریحه یا نویسنده‌ی متبحر است، بلکه یک مصلح اجتماعی، یک فیلسوف اخلاق و یک معلم جهانی است که پیامش فراتر از زمان و مکان، نسل‌ها را به تأمل و بیداری فرا می‌خواند.
سعدی، نماینده اصیل عقلانیت ایرانی و ادبیات تربیتی اسلامی است. آثار او سرشار از نگاه متعادل به زندگی، بینش اخلاقی و توجه به کرامت انسانی است. او با زبانی دل‌نشین، اما محتوایی عمیق، جامعه را به انصاف، تواضع، نوع‌دوستی و خردورزی دعوت می‌کند. گلستان او، دفتر زندگی است؛ با حکایاتی کوتاه اما ماندگار که نه تنها سرگرم‌کننده‌اند، بلکه حامل درس‌هایی ژرف برای فرد و جامعه هستند. بوستان نیز منظومه‌ای تربیتی است که زیبایی زبانی را با عمق اندیشه درآمیخته است.
در دنیای پرشتاب امروز، که جوامع بشری بیش از هر زمان دیگری به اخلاق و معنا نیاز دارند، بازخوانی اندیشه‌های سعدی نه صرفاً یک اقدام فرهنگی، بلکه یک ضرورت تربیتی و اجتماعی است. او در برابر افراط و تفریط، صدای اعتدال است. در میان خشونت و خودخواهی، منادی رحمت و مهرورزی است. نگاه سعدی به انسان، نگاهی فراسرزمینی و جهان‌شمول است؛ همان‌گونه که می‌گوید:
«بنی‌آدم اعضای یک پیکرند»؛ پیامی که بر سر در سازمان ملل جای گرفته و نشان می‌دهد این شاعر کهن، چقدر در زمانه‌ی ما نیز زنده و راه‌گشاست.
فرهنگ ایرانی، همواره بر پایه‌هایی چون ادب، حکمت، خرد و تساهل بنا شده است؛ و سعدی، به عنوان یکی از قله‌های این فرهنگ، توانسته این عناصر را با هنری شگرف در آثار خود به تصویر بکشد. آثار سعدی، نه تنها میراث ادبی‌اند، بلکه منشور فرهنگی ملت ایران‌اند.
از این رو، وظیفه رسانه‌ها، آموزش و نهادهای فرهنگی، فقط پاسداشت سعدی به عنوان چهره‌ای ادبی نیست؛ بلکه باید به ترویج اندیشه‌های او به زبان امروز بپردازند. ساخت مستندهای تحلیلی، پادکست‌های تعلیمی، اقتباس‌های نمایشی از گلستان و بوستان، تولید موشن‌گرافی و اینفوگرافی از حکایات او، و تدریس خلاقانه آثارش در مدارس و دانشگاه‌ها، راه‌هایی هستند برای احیای روح اندیشه‌ورز سعدی در جامعه.
اگر سعدی را فراموش کنیم، بخشی از روح خود را فراموش کرده‌ایم؛ زیرا او، آینه‌ای از خرد ناب ایرانی است. بازگشت به سعدی، بازگشت به تعادل، به اخلاق، و به فرهنگ ایرانی-اسلامی اصیل است.
