نمازِ کامل؛ عبادتی از سر شناخت و خشوع

امام صادق(ع) در سخنی نورانی، کمال نماز را در طهارتِ ظاهری و باطنی، آرامش در حضور، و شناخت از معبود می‌دانند؛ نمازی که نه از سر عادت، که با معرفت و خضوع اقامه می‌شود.

به گزارش پایگاه خبری تحلیلی نارخبر، امام جعفر صادق علیه‌السلام در حدیثی ارزشمند می‌فرمایند: «لا تَتِمُّ الصَّلاهُ إلّا لذِی طُهرٍ سابِغٍ، وتَمامٍ بالِغٍ، غَیرِ نازِعٍ ولا زائِغٍ، عَرَفَ فَوَقَفَ، وأخبَتَ فَثَبَتَ»؛ نماز جز برای کسی که طهارتی کامل، دلی آرام و نیتی خالص دارد، به کمال نمی‌رسد؛ آن‌که شناخت و ایستاد، خاشع شد و پایدار ماند.

این بیان معنوی، معیارهای «نماز کامل» را در نگاه اهل‌بیت(ع) روشن می‌سازد؛ عبادتی که از وضوی پاک تا ایستادن آگاهانه و آرام در برابر پروردگار، همه را نشانه‌ی ایمان زنده می‌داند.

امام صادق(ع) در این کلام، یادآور می‌شوند که نمازِ بی‌معرفت، کالبدی بی‌روح است و تنها وقتی انسان به شناخت، خشوع و ثبات برسد، راز نماز در جان او شکوفا می‌شود.

منبع: فلاح السائل، ص ۶۴، ح ۲

ارسال نظر

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *