به گزارش پایگاه خبری تحلیلی «نار خبر»؛ در حکمت ۳۵ نهج‌البلاغه، امام علی (علیه‌السلام) درباره پیامدهای شتاب در نسبت دادن کارهای ناپسند به مردم فرمودند:«مَنْ أَسْرَعَ إِلَى النَّاسِ بِمَا یَکْرَهُونَ، قَالُوا فِیهِ بِمَا لَا یَعْلَمُونَ»«کسی که کاری را که مردم خوش ندارند به سرعت به آنان نسبت دهد، مردم نیز درباره او سخنانی بر زبان می‌آورند که از حقیقت آن آگاه نیستند»

امیرالمؤمنین (علیه‌السلام) در این بیان کوتاه و پرمعنا، به حقیقتی اجتماعی اشاره می‌کنند:

عیب‌جویی آشکار و نسبت دادن بدی‌ها به مردم — اگر درست باشد — سبب می‌شود آنان برای دفاع از خود، گوینده را به امور ناروا متهم کنند و گاه پرده از عیوب پنهان او بردارند.

حضرت در ادامه توصیه می‌کنند که اگر کسی خواهان حفظ آبرو و احترام خویش است، باید از سخنان آزاردهنده و آشکار کردن لغزش‌های دیگران پرهیز کند؛ چرا که واکنش طبیعی مردم، مقابله به مثل و نسبت دادن نارواهاست؛

به همین منظور، در خطبه «وسیله» آمده است:«وَمَنْ تَتَبَّعَ مَسَاوِئَ الْعِبَادِ فَقَدْ نَحَلَهُمْ عِرْضَهُ؛ هر که در پی عیب مردم باشد، آبروی خود را به آنان بخشیده است.»